«حکــــــــایت                                                                                             از امیر نظام گرّوســــــی                          گوش کن قصّه ای وپند گیر

                     می گویند حاکمی در شهر کرمانشاه مشغول حکومت وقضاوت بود.در یکی از

                     روزها دزدی را گرفتند . زنجیر به دست وپایش افکندند و جهت رسیدگی به

                    گناهش او را به د یوان حاکم بردند.

                     تا دهد حکم کیفرش حاکم                         تا شود قطع دست دزد شریر

                     دزد هنگام روبه رویی با حاکم ، به تضرّع و زاری افتاد وتقاضای عفو وبخشش

                     نمود .

                     گفت حاکم به دزد ،کای آقا                     از چه گشتی به حکم نفس ،اسیر

                      جمعی در دیوان شاهد قضاوت بودند.فرد شوخ طبعی در میان آنان بود وبه

                      این سخن امیر اعتراض کرد .

                      کز چه کردی  خطاب ، آقایش                   پاسخش داد ،مرد پاک ضمیر

                      که  امیر نظــــــام  می گوید                   سخنی،آخر ای رفیــق  بصیر

                      هرکسی هرچه هست،  من باید                  به  زبان  ناورم کــــلام حقیر

                       به ادب گوی هر چه می گویی                 باادب باش و کس مکن تحقیر

                                                از کتاب ای شمعها بسوزید اثر معینی کرمانشاهی باتصرّف

                                         اصل حکایت کاملاًبه نظم است که به نظم ونثر تبدیل شده است.